Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mendicatus panis J

  • 1 mendīcō

        mendīcō —, ātus, āre    [mendicus], to beg, ask alms: eiectis mendicat silva Camenis, i. e. is full of beggars, Iu.: mendicatus panis, Iu.
    * * *
    mendicare, mendicavi, mendicatus V
    beg for; be a beggar, go begging

    Latin-English dictionary > mendīcō

  • 2 mendico

    mendīco, āvī, ātum, āre [ mendicus ]
    1) нищенствовать, просить подаяния, побираться Pl etc.
    2) выпрашивать, вымаливать ( mendicatus panis J)

    Латинско-русский словарь > mendico

  • 3 mendico

    mendīco, āvi, ātum, āre, u. mendīcor, ātus sum, āri (mendicus), I) intr. betteln, betteln gehen, Plaut., Sen. rhet. u.a.: ad extremam mendicandi necessitatem deductus, an den äußersten Bettelstab gebracht, Lact. – Partiz. subst., mendīcantēs, ium, m., Bettler, Sen. contr. 10, 4 (33), 24. – II) tr. um etwas betteln, etwas erbetteln, aliquid, Apul.: victum, Lact.: ab alqo malum, Plaut.: ostiatim cibum, Hieron.: mendicatus cibus, Ov., panis, Iuven. – / Parag. Infin. mendicarier, Plaut. capt. prol. 13. Plaut. Vidul. fr. X Stud. ( bei Non. 138, 29).

    lateinisch-deutsches > mendico

  • 4 mendico

    mendīco, āvi, ātum, āre, u. mendīcor, ātus sum, āri (mendicus), I) intr. betteln, betteln gehen, Plaut., Sen. rhet. u.a.: ad extremam mendicandi necessitatem deductus, an den äußersten Bettelstab gebracht, Lact. – Partiz. subst., mendīcantēs, ium, m., Bettler, Sen. contr. 10, 4 (33), 24. – II) tr. um etwas betteln, etwas erbetteln, aliquid, Apul.: victum, Lact.: ab alqo malum, Plaut.: ostiatim cibum, Hieron.: mendicatus cibus, Ov., panis, Iuven. – Parag. Infin. mendicarier, Plaut. capt. prol. 13. Plaut. Vidul. fr. X Stud. ( bei Non. 138, 29).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mendico

  • 5 mendico

    mendico, āvi, ātum, 1, v. n. and a., and mendīcor, ātus sum (archaio inf. mendicarier, Plaut. Capt. prol. 13), 1, v. dep. [id.], to beg, ask for alms, go a-begging; to beg for something, solicit, obtain by begging; constr. absol. and with acc. ( poet. and post-class.): mendicantem vivere, to [p. 1132] live by begging. Plaut. Capt 2, 2, 73:

    quando histrionem cogis mendicarier,

    id. ib. prol. 13;

    mendicum malim mendicando vincere,

    id. ib. 3, 4, 16.— Act.:

    a me mendicas malum,

    Plaut. Am. 4, 2, 12:

    aliquid mendicare,

    App. Mag. p. 287, 1.— Poet.:

    ejectis mendicat silva Camenis,

    i.e. is full of beggars, Juv. 3, 16.—Part. in pass. sense:

    mendicatus victa Karthagine panis,

    Juv. 10, 277.

    Lewis & Short latin dictionary > mendico

  • 6 mendicor

    mendico, āvi, ātum, 1, v. n. and a., and mendīcor, ātus sum (archaio inf. mendicarier, Plaut. Capt. prol. 13), 1, v. dep. [id.], to beg, ask for alms, go a-begging; to beg for something, solicit, obtain by begging; constr. absol. and with acc. ( poet. and post-class.): mendicantem vivere, to [p. 1132] live by begging. Plaut. Capt 2, 2, 73:

    quando histrionem cogis mendicarier,

    id. ib. prol. 13;

    mendicum malim mendicando vincere,

    id. ib. 3, 4, 16.— Act.:

    a me mendicas malum,

    Plaut. Am. 4, 2, 12:

    aliquid mendicare,

    App. Mag. p. 287, 1.— Poet.:

    ejectis mendicat silva Camenis,

    i.e. is full of beggars, Juv. 3, 16.—Part. in pass. sense:

    mendicatus victa Karthagine panis,

    Juv. 10, 277.

    Lewis & Short latin dictionary > mendicor

См. также в других словарях:

  • MARIUS — I. MARIUS Arviragi fil. Britannorum Rex, Pictos vicit. A. C. 70. Ei successit fil. Coylus, A. C. 93. Polyd. Virg. hist. l. 2. et 3. II. MARIUS interremptis Victorinô, Lollianô et posthumô, triduô tantum imperavit: vir quidem strenuus, ac… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • bribe — Bribe, Panis mendicatus …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»