-
1 mendīcō
mendīcō —, ātus, āre [mendicus], to beg, ask alms: eiectis mendicat silva Camenis, i. e. is full of beggars, Iu.: mendicatus panis, Iu.* * *mendicare, mendicavi, mendicatus Vbeg for; be a beggar, go begging -
2 mendico
mendīco, āvī, ātum, āre [ mendicus ]1) нищенствовать, просить подаяния, побираться Pl etc.2) выпрашивать, вымаливать ( mendicatus panis J) -
3 mendico
mendīco, āvi, ātum, āre, u. mendīcor, ātus sum, āri (mendicus), I) intr. betteln, betteln gehen, Plaut., Sen. rhet. u.a.: ad extremam mendicandi necessitatem deductus, an den äußersten Bettelstab gebracht, Lact. – Partiz. subst., mendīcantēs, ium, m., Bettler, Sen. contr. 10, 4 (33), 24. – II) tr. um etwas betteln, etwas erbetteln, aliquid, Apul.: victum, Lact.: ab alqo malum, Plaut.: ostiatim cibum, Hieron.: mendicatus cibus, Ov., panis, Iuven. – / Parag. Infin. mendicarier, Plaut. capt. prol. 13. Plaut. Vidul. fr. X Stud. ( bei Non. 138, 29).
-
4 mendico
mendīco, āvi, ātum, āre, u. mendīcor, ātus sum, āri (mendicus), I) intr. betteln, betteln gehen, Plaut., Sen. rhet. u.a.: ad extremam mendicandi necessitatem deductus, an den äußersten Bettelstab gebracht, Lact. – Partiz. subst., mendīcantēs, ium, m., Bettler, Sen. contr. 10, 4 (33), 24. – II) tr. um etwas betteln, etwas erbetteln, aliquid, Apul.: victum, Lact.: ab alqo malum, Plaut.: ostiatim cibum, Hieron.: mendicatus cibus, Ov., panis, Iuven. – ⇒ Parag. Infin. mendicarier, Plaut. capt. prol. 13. Plaut. Vidul. fr. X Stud. ( bei Non. 138, 29). -
5 mendico
mendico, āvi, ātum, 1, v. n. and a., and mendīcor, ātus sum (archaio inf. mendicarier, Plaut. Capt. prol. 13), 1, v. dep. [id.], to beg, ask for alms, go a-begging; to beg for something, solicit, obtain by begging; constr. absol. and with acc. ( poet. and post-class.): mendicantem vivere, to [p. 1132] live by begging. Plaut. Capt 2, 2, 73:quando histrionem cogis mendicarier,
id. ib. prol. 13;mendicum malim mendicando vincere,
id. ib. 3, 4, 16.— Act.:a me mendicas malum,
Plaut. Am. 4, 2, 12:aliquid mendicare,
App. Mag. p. 287, 1.— Poet.:ejectis mendicat silva Camenis,
i.e. is full of beggars, Juv. 3, 16.—Part. in pass. sense:mendicatus victa Karthagine panis,
Juv. 10, 277. -
6 mendicor
mendico, āvi, ātum, 1, v. n. and a., and mendīcor, ātus sum (archaio inf. mendicarier, Plaut. Capt. prol. 13), 1, v. dep. [id.], to beg, ask for alms, go a-begging; to beg for something, solicit, obtain by begging; constr. absol. and with acc. ( poet. and post-class.): mendicantem vivere, to [p. 1132] live by begging. Plaut. Capt 2, 2, 73:quando histrionem cogis mendicarier,
id. ib. prol. 13;mendicum malim mendicando vincere,
id. ib. 3, 4, 16.— Act.:a me mendicas malum,
Plaut. Am. 4, 2, 12:aliquid mendicare,
App. Mag. p. 287, 1.— Poet.:ejectis mendicat silva Camenis,
i.e. is full of beggars, Juv. 3, 16.—Part. in pass. sense:mendicatus victa Karthagine panis,
Juv. 10, 277.
См. также в других словарях:
MARIUS — I. MARIUS Arviragi fil. Britannorum Rex, Pictos vicit. A. C. 70. Ei successit fil. Coylus, A. C. 93. Polyd. Virg. hist. l. 2. et 3. II. MARIUS interremptis Victorinô, Lollianô et posthumô, triduô tantum imperavit: vir quidem strenuus, ac… … Hofmann J. Lexicon universale
bribe — Bribe, Panis mendicatus … Thresor de la langue françoyse